Vyšehrad en silvestra etoso

Dum lastaj jaroj de pasinta jarcento esperantistoj spontane partoprenadis silvestran supreniron al la monto Choĉ (1 611 m), kiu situas je regiona landlimo inter regionoj Liptov kaj Orava. La kutimo daŭrigis ankaŭ en nova 21-a jarcento. Esperantistoj kune supreniris al Choč dum 13 jaroj. Lasta supreniro okazis en 2008, kiam ili decidis, ke plue daŭrigos suprenirado al aliaj montoj. Tial en la jaro 2009 ili grimpis sur monton Kľak (1 351,6 m), kiu estis komenco de nova finjara grimpado. De tiam okazis supreniroj organizitaj de esperantistoj el Žilina sur Malý Manín (812,6 m), Straník (769) kaj montkabano Pod Suchým (1 075 m). Tre kuraĝaj estis silvestraj grimpadoj de esperantistoj el Liptov-regiono al Ostrva (1 984 m) en 2011 kaj Predné Solisko (2 093,3 m) en 2012 en la montaro Altaj Tatroj.

Komuna renovigo de Silvestraj supreniroj okazis lastan tagon de 2015. Sur la historian monton Vyšehrad (829,1 m) supreniris grupo de 17 esperantistoj kaj simpatiantoj el Žilina, Liptov-regiono, Supra Nitra, Svedio, Rusujo, kiuj enmiksis inter pli ol 200 turistoj el diversaj regionoj de Slovakio. Dum la supreniro, pli precize dirite promeno, estis tre bela, suna kaj senneĝa tago, kiu ebligis belegajn elrigardojn. De la pinto estis videblaj montaroj Veľká Fatra, Malá Fatra, Strážovské kaj Kremnické vrchy. En historia spaco de la pinto regis bona etoso, plena da kantoj, ridoj kaj amikaj babiladoj. Sur rokegoj pozis esperantistoj kun verda flago, kiu estis kaŭzo de multaj demandoj de aliaj turistoj. Tre bona kaj efektiva propagado de Esperanto. Malsuprenirante niaj fotistoj fotis ne nur homojn sed ankaŭ multajn interesajn naturajn objektojn.

Nia kontenta kaj feliĉa grupo adiaŭis apud Civita domo en la vilaĝo Jasenovo, kie estas pendigita memortabulo omaĝe al arĥeologistino PhDr. Marta Remiášová. Ŝi sur Vyšehrad realigis sciencan arĥeologian esploron.

La silvestran supreniron partoprenis A. Albertová, R. Äkerlund, I. Figla, E. Khusanova, J. Kostolná, I. Misura, Z. Misura, I. Morgošová, M. Papaj, M. Pilková, P. Rybín, R. Staňová, V. Škuta st., V. Škuta ml., S. Vetráková, A. Urbanová, J. Vajs.

J. Vajs

Omaĝe al Vyšehrad verkis M. Pilková el Jihlava jenan baladon.

Vyšehrad

Neznáma sila ho zdvihla zo zeme do neba,
stojí vysoká skala a čaká pútnik na teba.
Hradisko dávno na vrchu ľudia postavili,
už v dobe bronzovej pod ochranou tu žili.

Vyšehrad hľadí do Turčianskej kotliny,
na obzore sa Tlstá k Ostrej ticho kloní.
S láskou nazerá do údolia rieky Nitry,
deduško Vyšehrad ku Slovákom patrí.

Žiarivé slnko vychádza nad vysoké hory,
občas sa skala v hmle do oblakov ponorí.
Kmene rôzne žili tu, pracovali a umierali
Kelt, Avar, Dák aj Tatar sa krajom hnali.

Aký nepokoj ich poháňal dnes nikto nevie,
pokorný zostal, cez tisíc rokov tu už žije.
Na skale žil v horách ako slobodný vták,
divé búrky sa prehnali a zostal tu Slovák.

V pote a krvi pretvoril, chránil túto zem
aby pripravil lepší život pre svoj kmeň.
Vyleť nad rodný kraj ako hrdý orol,
uvidíš dielo predkov, prácu aj ľúty boj.

Tam v ďalekej minulosti nášho národa,
odvážny Pribina v údolí z koňa zosadá.
Lesy, polia okolo Nitry poskytli obživu,
hrad Nitra a Vyšehrad chránili ho spolu.

Semeno kresťanstva zasial knieža Pribina,
a uviedol svoj ľud do náručia vzdelania.
Bratia oddaní viere, Konštantín a Metod,
získali pre svätý kríž malý, hrdý národ.
 
Kto kráčaš sám, či s druhmi k Vyšehradu,
spomeň si na tú ťažkú, nepokojnú dobu,
keď dvaja bratia verili v dobro a pokrok,
a národ Slovienov urobil prvý veľký skok.

Vrchol Vyšehradu sa rozbieha vo dvoje,
na hranici neba a zeme dvojitý kríž kraľuje.
Kríž nesie všetkým pocestným posolstvo,
slovenský ľud verí v Ježišovo kráľovstvo.

31.12.2015