La plej grava turisma magistralo en Slovakio estas la Vojo de Herooj de la Slovaka Nacia Ribelo. Ĝi komenciĝas en la nordorienta parto de Slovakio en la montaro Laborecká vrchovina sur la montpasejo Dukliansky priesmyk kaj finiĝas en la kastelo Devín apud kunfluo de la riveroj Danubo kaj Moravo sub la montaro Malé Karpaty. De la pinto Bradlo, kie estas tombmonumento de generalo Milan Rastislav Štefánik, ĝi kondukas ĝis Bratislavo (loko nomata Blanka kruco) kiel Magistralo de M. R. Štefánik. De tie ĝis Devín ĝi denove direktas kiel Vojo de Herooj de SNR. La vojo apartenas al la internacia turisma fiksita vojdirekto E 8 kaj estas markita per ruĝa koloro. La vojo ricevis sian nomon en la jaro 1956 kaj kondukas tra famaj lokoj de Slovakio, kiuj rolis gravan rolon dum la Slovaka Nacia Ribelo en la jaro 1944.
Duopo Miroslav Kováčik kaj Ján Vajs komencis paŝi simbole la 1-an de majo 2017 sur la vojo kun celo trairi per kelkaj etapoj tutan magistralon kaj mapigi lokojn sur la vojo, kiuj enskribiĝis en la historion de Slovakio. En la jaro 2017 ili trairis vojon de Dukla ĝis la vilaĝo Sklené tra la montaroj Laborecká vrchovina, Ondavská Vrchovina, Busov, Čergov, Šarišská vrchovina, Čierna hora, Volovské vrchy, Stolické vrchy, Slovenský raj, Nízke Tatry, Veľká Fatra, Kremnické vrchy kaj Žiar, sume 450 km, dum 22 tagoj. Lastaj kilometroj estis la 16-an de oktobro.
En la jaro 2018 pro sanstataj kaŭzoj paŝado daŭriĝis de la 28-a de aŭgusto el Sklené. Antaŭ ili estis montaroj Malá Fatra, Strážovské vrchy, Biele Karpaty, Myjavská pahorkatina kaj Malé Karpaty. Dum 14 tagoj ili trairis 385,4 km kaj la celon Devín ili atingis la 8-an de decembro 2018 je la 14-a horo.
Grandparte la vojo kondukis tra la montaroj kun arbaroj, herbejoj, montpasejoj, tra valoj kaj pintoj. La plej alta punkto sur la vojo estis montopinto de Ďumbier (2 045,9 m s. m.) kaj male la plej malalta estis Devín (158 m s. m.). Kelkfoje la vojo malsupreniris al urboj (ekz. Bardejov, Trenčín, Bratislava) kaj multaj vilaĝoj. La duopo vidis belegajn partojn kaj ankaŭ lokojn, kie la naturo estas dank‘ al homo ruinigita. Pri homoj, kiuj falis dum bataloj en la Slovaka Nacia Ribelo, la Dua kaj la Unua mondmilitoj, parolas granda kvanto da monumentoj, kiuj estas dissemitaj apud la tuta vojo.
Kelkfoje kunpaŝis ankaŭ esperantistoj. Unuafoje en la Malaltaj Tatroj kaj poste en la montaro Veľká Fatra. En ambaŭ kazoj estis plenumita turisma programo de slovakaj esperantistoj nomata „Krono de slovakaj montaroj“. Kompreneble, ke Miroslav kaj Ján krom esperantistoj renkontiĝis kun multaj interesaj homoj, ĉu kabanmastroj, arbaristoj, sportistoj, turismaj markuloj, politikistoj aŭ vojaĝantoj kaj neniam ili renkontiĝis kun naturprotektantoj.
La vojo apartenas al malfacilaj kaj kutime oni povas ĝin trairi dum 26 – 28 tagoj trairante po tage ĉirkaŭ 30 km. Pro tio, ke la partoprenantoj decidis viziti interesajn lokojn de la vojo, ilia paŝado sume daŭris 36 tagojn (bruta tempo de paŝado 277 horoj kaj 18 minutoj), ili trairis 835,4 km kaj supreniris 31 906 m, malsupreniris 32 332 m. Meza rapideco estis 3,01 km/h kaj meze estis trairitaj 23,21 km po tage.
Ambaŭ turistoj dediĉis sian marŝon al ĉiuj homoj, kiuj batalis por nia libereco.
Najdôležitejšou turistickou magistrálou na Slovensku je Cesta Hrdinov Slovenského národného povstania. Začína v severovýchodnej časti Slovenska v pohorí Laborecká vrchovina v Duklianskom priesmyku a končí na hrade Devín pri sútoku Dunaja a Moravy pod Malými Karpatami. Od Bradla, kde je mohyla generála Milana Rastislava Štefánika, vedie do Bratislavy (Biely kríž) ako Magistrála M. R. Štefánika. Odtiaľ na Devín znova ide ako Cesta Hrdinov SNP. Cesta patrí k medzinárodnej turistickej trase E 8 a je značená červenou farbou. Svoje meno dostala cesta v roku 1956 a vedie cez chýrne miesta Slovenska, ktoré hrali dôležitú rolu počas Slovenského národného povstania v roku 1944.
Dvojica Miroslav Kováčik a Ján Vajs začali kráčať symbolicky 1. mája 2017 po ceste s cieľom prejsť na niekoľko etáp celú magistrálu a mapovať miesta na ceste, ktoré sa zapísali do histórie Slovenska. V roku 2017 prešli od Dukly do dediny Sklené cez pohoria Laborecká vrchovina, Ondavská Vrchovina, Busov, Čergov, Šarišská vrchovina, Čierna hora, Volovské vrchy, Stolické vrchy, Slovenský raj, Nízke Tatry, Veľká Fatra, Kremnické vrchy a Žiar, spolu 450 km počas 22 dní. Posledné kilometre boli 16. októbra.
V roku 2018 zo zdravotných príčin pokračoval pochod od 28. augusta zo Skleného. Pred nimi boli pohoria Malá Fatra, Strážovské vrchy, Biele Karpaty, Myjavská pahorkatina a Malé Karpaty. Počas 14 dní prešli 385,4 km a cieľ Devín dosiahli 8. decembra 2018 o 14.00 hod.
Z väčšej časti vedie cesta cez pohoria s lesmi, lúkami, horskými sedlami, cez doliny a vrcholy. Najvyšší bod na ceste bol Ďumbier (2 045,9 m n. m.) a opačne najnižším bol Devín (158 m n. m.). Niekoľkokrát cesta zostúpila do miest (napr. Bardejov, Trenčín, Bratislava) a mnohých dedín. Dvojica videla prekrásne časti a tiež miesta, kde je príroda vďaka človeku zničená. O ľuďoch, ktorí padli počas bojov Slovenskom národnom povstaní, Druhej a Prvej svetovej vojne hovorí množstvo pamätníkov, ktoré sú rozsiate popri celej ceste.
Niekoľkokrát spolu kráčali tiež s esperantistami. Prvý krát v Nízkych Tatrách a potom vo Veľkej Fatre. V obidvoch prípadoch bol plnený turistický program slovenských esperantistov nazývaný „Koruna slovenských hôr“. Pochopiteľne, že Miroslav a Ján okrem esperantistov stretli mnoho zaujímavých ľudí, či už chatárov, lesníkov, športovcov, turistických značkárov, politikov alebo cestovateľov ale nikdy nestretli ochrancov prírody.
Cesta patrí k ťažším a zvyčajne sa dá prejsť za 26 – 28 dní prejdúc denne okolo 30 km. Preto, že sa účastníci rozhodli navštíviť zaujímavé miesta cesty, ich pochod trval 36 dní (hrubý čas pochodu 277 hodín a 18 minút), prešli 835,4 km a vystúpili 31 906 m, klesli 32 332 m. Priemerná rýchlosť bola 3,01 km/h a priemerne bolo prejdené 23,21 km každý deň.
Obidvaja turisti venovali svoj pochod ľuďom, ktorí bojovali za našu slobodu.